Dag 4 vervolg: we zijn in Miami..

Ondertussen zijn we al weer veilig aangekomen in Miami.
De vlucht was op zich weinig spannend, alleen voor vertrek kwam er van de piloot een mededeling dat er een vreemde computerstoring was, en dat ze het probeerden op te lossen langs de taxibaan. Als dat niet lukte zouden we weer terug moeten.
Ondertussen werd er een dringend verzoek gedaan om alle mobiele telefoons uit te schakelen. Iets wat altijd moet als je gaat vliegen maar waar ik eerlijk gezegd weinig waarde aan hechtte.
Maar warempel, iemand had z'n Blackberry nog aanstaan in de rugtas, en nog geen 5 seconden nadat de Blackberry uit was kwam er vanuit de cockpit het signaal dat het probleem plotseling verdwenen was en we gelukkig door konden. Zou het dan toch??
Het zal wel te maken hebben dat we dit keer op rij 13 zaten, hahaha.

Take off van JFK


En dan het grote Dollar Express avontuur. Nou, dat was eigenlijk niet echt een avontuur. We waren zo aan de beurt, nog voor we het bordje Express hadden gevonden.
De aardige mevrouw die ons hielp zag gelijk dat ze met professionele Deekers te maken had, en er werden dus geen 'aanbiedingen' of upgrade pogingen gewaagd.
We kregen een keurige nieuwe goudkleurige Dodge Journey mee. Voor ons MEER dan groot genoeg.
ps. voor de genen die niet weten wat een Deeker is, dat is iemand die zich niets laat aansmeren, en dus niet met zich laat sollen. Iets wat met autoverhuur erg veel schijnt te gebeuren in de VS.

Voorbeeld van onze SUV


Op weg naar het hotel nog een klein probleempje met de navigatie op mijn Iphone. Om één of andere rare reden wilde ie eerst geen GPS verbinding maken, terwijl het in New York probleemloos werkte, ondanks de hoge gebouwen. Dan het eerste stukje maar even op het menselijke kompas, en prompt reden we de verkeerde kant op, maar na een paar minuten kwam onze leeuwarder TomTom ineens weer tot leven en werd de koers snel bijgesteld. Op naar het Hilton Downtown Miami.

Eenmaal bij het hotel aangekomen vroeg ik de receptionist om een hoog gelegen kamer, zodat we langzaam kunnen wennen van onze kamer in New York. Nou dat is gelukt hoor, we zitten nu op level 19 met uitzicht over Miami. Met ramen van de grond af totaan het plafond. Een supermooi gezicht.

Ans showt ons uitzicht.

Tot slot nog iets ERG raars. Nadat we zonet iets hadden gegeten in de bistro kwamen we weer terug op onze kamer. Zoals vaak deden we de TV aan, en toen hadden we beiden zoiets van: hé, die man lijkt wel op Benny Neyman maar dat kan natuurlijk niet. Dus mooi wel. Hij was samen met André Rieu te zien met oude opnamen (uiteraard, want Benny is al weer een tijdje niet mer onder ons). En André praatte gewoon Limburgs, met engelse ondertitels. Nogmaals, een raar idee als je aan de andere kant van de wereld zit.

Nou mensen, tot later en bedankt voor de vele leuke reacties. Het motiveert om door te gaan met het blog.