Dag 3: Statue of Liberty & Elis Island

Na een nogal kort nachtje was ik behoorlijk brak vanmorgen, maar we moeten door, hahaha.
Nou ja, in ons geval hadden we al ruim van tevoren tickets voor het vrijheidsbeeld besteld, en ik heb me er enorm op verheugd, dus hup, uit bed en we gaan.
Omdat we gisteren het verkeer in Manhattan hebben ervaren als nogal druk en onvoorspelbaar, zijn we niet met de hop-on hop-off bus naar Battery Park gegaan, maar met de subway.
Het was onze eerste keer onder de New Yorkse grond maar what the heck, we gaan het gewoon doen.
Man man man, wat is het warm onder de grond. we smolten bijna weg. maar eenmaal in de goede subway waren we zo bij onze stop, Bowling Green. Dus ons idee werkte prima. We waren prima op tijd voor onze ontmoeting met Lady Liberty.
Eenmaal in de rij voor de ferry naar Liberty Island hadden we het geluk dat een aantal marine schepen net terug kwamen van dient in de golf. Ze komen in New York Memorialday vieren, aankomend weekend.
Op het eiland moesten we voor een tweede controle, en deze was nog strenger dan op JFK airport. Echt ongelovelijk streng. Je mag helemaal NIETS meenemen naar de kroon van het vrijheidsbeeld. Alleen jezelf en een camera. Zelfs je paspoort, portemonnee & telefoon moeten in een kluisje. Wel een eng idee, eigenlijk. En natuurlijk paste mijn nieuwe rugzal pas na enig aandringen in de toch wel krappe kluisjes. Hij zal er maar niet inpassen, dan kun je wel weer terug.
Vervolgens kwamen we in een explosieven-snuif machine, of zo iets. Je staat in een soort douche, maar in plaats van water krijg je uit allerlei gaten lucht over je heen geblazen. En vervolgens sta je een minstens een minuut te wachten op een groen licht en het all clear signaal.
En ook weer typisch, Angelique mocht natuurlijk weer zo door lopen. Geen luchtpufjes, scanners of fouilleren, helemaal niets. Ze geloofden haar op haar blauwe ogen. Maar ach, het blijft amerika he.
Vervolgens wordt je bang gemaakt dat het toch wel een hele klim is, en je jezelf niet hoeft te schamen dat je het niet haalt.
Maar daar hebben we niks mee te maken. We gaan ervoor, brak of niet. Eenmaal in het beeld wordt het steeds smaller, laag en nogal behoorlijk donker, dus mijn halve oog heeft het weer even best voor de kiezen gehad. En warempel, elke 5 treden die je opgaat wordt het 5 graden warmer. Althans zo voelt het. In de top was het zeker 40 tot 45 graden. En het is er in Juli & Augustus nog warmer werd ons verteld. Op de diverse uitrust platforms zie je iedereen hijgen en puffen. Dit kan nooit héél gezond zijn voor je. Vooral met ons weer van vandaag, want het is echt BLOEDHEET in New York.
Maar na het zuur komt het zoet, want na 356 treden ben je eindelijk boven en krijg je toch een beetje een gevoel van voldoening. A dream come true. wat een apart gevoel. We staan in de kroon van het vrijheidsbeeld!!!
Maar what goes up, must come down, dus ook weer 356 treden terug en dat voelen de kuiten nog meer dan de heenweg.
Al met al denk ik dat we vandaag zeker 1000 treden hebben gelopen, en het voelt als 10.000 dus vanavond doen we het rustig aan, en maken we ons klaar voor de tweede fase van onze vankantie. FLORIDA