Dag 7: van Miami naar st. Pete Beach

Vandaag is de dag van de grote verhuizing. Toch wel een dikke 400 kilometer.
Eerst maar even wat inkopen gedaan bij de publix en de tank was een heel eind leeg en dus nog maar even getankt voor de 'grote oversteek'.
Dit keer eens geprobeerd met de creditcard te tanken, maar het bleef helaas steken bij de postcode die je moet invoeren.
De beroemde 90210 postcode pakte ie niet en de lokale ook niet. Ik zal wel iets verkeerd gedaan hebben, maar ach, who cares?
Wij gaan het liefst via de Tamiami Trail van het oosten naar het westen. Dan zie je nog eens iets onderweg. Snelwegen heb je thuis ook genoeg.
En omdat we toch nog een kaartje voor de Everglades hadden, besloten we ook nog maar even via Shark valley de Everglades te bekijken. Ze hebben daar een soort bus, waarmee je een twee uur durende rondrit door de Everglades kunt maken. En dat hadden we nog nooit gedaan, dus hup, de bus in.
In de bus zat een jongeman die park ranger was en je dus van alles kon vertellen over de Everglades.
Hij vertelde met handen en voeten, en op een gegeven moment stopte de bus, waarna hij spontaan de schoenen uittrok.
Ik dacht nog, die loopt zo tussen de alligators het water in. En dat was ook zo, alleen had ie een vrijwilliger nodig die meedurfde.
En wie dacht je dat ie voor ogen had? Juist ikke, zei de gek.
Hij probeerde me nog bang te maken door te vertellen wat er allemaal in het water kon zitten, maar hé, niks van dat alles en hup in het water.

De rest mocht mooi in de bus blijven zitten, en als ze iets bedreigends zagen, moesten ze maar even een seintje geven.
Het was wel een leuke, aparte ervaring, zo met één half oog een soort wadlopen tussen de alligators, al ging ik er stiekem wel van uit dat ie deze plaats niet voor niets had uitgezocht.
Na afloop werd ik door de rest van de buspassagiers getrakteerd op een applaus, als had ik een heldendaad verricht.
Op de terugweg nog een alligator op het droge zien liggen, waar de bus vlak langs reed. Het blijven rare beesten, ze bewegen de meeste tijd helemaal niets, maar je weet nooit wat ze in het zin hebben.
Na dit avontuur, snel weer in de auto en rap naar het nieuwe hotel. En ook hier is het weer stervende druk. Volgens mij is er in heel st. Pete Beach niet één hotelkamer meer te krijgen.
Maar onze voorbereiding heeft weer vruchten afgeworpen, want wij zitten andermaal toppie. Al zitten we nu nog maar 4 hoog, hahaha.

Ans demonstreert ons nieuwe uitzicht
's Avonds zijn we als een soort welkom getrakteerd op het vuurwerk waar ik het gisteren nog over had. Prachtig, om zo vanaf je balkon vlakbij een vuurwerk show mee te maken. Op Memorialday weekend gaan alle registers los bij de amerikanen.

tot morgen.

Dag 6: via Miami South Beach naar Butterfly World

Vandaag hadden we tegen beter weten in een briljant idee. We gaan even op Ocean Drive kijken. Nou, ik kan je nu met zekerheid vertellen dat je dat niet hoeft te proberen in Memorialday Weekend.
Alles zit nu al potdicht en Ocean Drive is een No-Go voor de auto. Je kunt het vergelijken met 4 dagen Koninginnedag (en nacht) in Amsterdam. Alles en iedereen is gek of doet gek.


En ineens wordt je er weer even aan herinnert dat amerikanen enorm luidruchtig kunnen zijn als ze eindelijk een los mogen. Niet dat ze vervelend zijn trouwens, ze blijven altijd beleefd naar een ander, maar je moet wel van drukte houden.
En na een kijkje op Collins Ave hebben we maar besloten om de drukte te ontvluchten en eens een kijkje in Butterfly world in Coconut Creek te nemen.
Memorial Day weekend is voor Amerikanen, en wij gaan ze niet voor de voeten lopen.
Trouwens, Memorial Day zelf zijn we al in St.Pete Beach en kunnen we 's avonds op het strand van prachtig vuurwerk genieten, maar dat is voor later.
Eerst de vlinders. Op het eerste gezicht misschien niet een super attractie, maar eenmaal tussen de vlindertjes kom je heerlijk tot rust en zie je de ene nog mooier dan de andere. Wij hebben ons er in ieder geval prima vermaakt.

Alleen onze Leeuwarder TomTom had op de terugweg weer een terugval, helaas. Hij snapte er helemaal niks meer van, en we zijn op aanwijzing van TomTom diverse overbodige tolpoortjes tegengekomen. Dus dan maar even vertrouwen op het menselijke kompas en het handige feit dat ze hier alles in rijrichting aangeven, noord, oost, zuid, west. Wij moesten naar het zuiden, dus een paar keer links en rechts, en voor we het wisten hadden we weer bekent terrein voor ons. En gelukkig was TomTom ook weer bij de les, dus kon ie ons mooi naar onze favoriete supermarkt sturen, de Publix. Eindeloos veel keus in vers. Ideaal voor vakantie.
Eenmaal weer thuis gekomen nog even door Downtown Miami gewandeld richting het American Airlines Arena. Hier bleken de Backstreet Boys op te treden, en op de zwarte markt werd ons gelijk tickets aangeboden. 2 stuks voor $30,- vast te mooi om waar te zijn en trouwens, wat moet ik daar, heb liever Sensation Black, hahaha.
Morgen een lange rit naar St. Pete Beach. En nu maar hopen dat er geen olie op het strand ligt.

Tot morgen....

Alleen op de foto's klikken als je van natuur houdt ;)

Dag 5: de Everglades

Vandaag doen we het lekker rustig aan. En zo hoort het in Miami.
Het gehaaste leven van New York staat haaks op het leven in Florida. Alles gaat een tandje langzamer. En dus passen wij ons aan.
Eerst lekker uitslapen, en vervolgens genieten van een kopje koffie terwijl we van ons uitzicht genieten.
Door Memorialday Weekend loopt letterlijk heel Miami vol met feestvierende mensen, en omdat wij ons niet helemaal in die stemming voelden, besloten wij om maar weer eens naar de Everglades te gaan. Dat blijft altijd een prachtig stuk natuur, zo vlakbij de grote, drukke stad. Het contrast blijft me altijd verbazen. Zo zit je midden tussen een paar miljoen mensen, en een klein uurtje verder sta je oog in oog met een echte, wilde alligator, en lijk je wel alleen op de wereld te zijn.
Eenmaal aangekomen op de visitors parkeerplaats van de Everglades stuitten we wel op een eigenaardigheid van onze Dodge.
Als je de auto uit gaat springen automatisch alle deuren van het slot. Maar als je hem dan weer met de sleutel wilt dicht doen, gaat alleen de deur op slot waar je de sleutel in gestoken hebt. (ja, deze moderne Dodge heeft helaas een ouderwetse sleutel en geen knoppenkastje) Met als gevolg dat we in het begin steeds alle deuren handmatig en stuk voor stuk op slot moesten doen. En dat is niet handig.
Dus terwijl we besloten hadden om op de terugweg maar weer even langs Dollar te rijden, kwamen we op een blijkbaar amerikaanse oplossing voor centrale portier vergrendeling. als je uit wilt stappen kun je met een knopje in de auto alle deuren weer op slot doen, en kun je gewoon je deur dicht doen en alles is op slot. Lekker praktisch en je moet vooral niet vergeten je sleutel in de auto te laten, maar voor nu vinden we het wel best. We hechten al een beetje aan ons 'beesie' en willen liever niet ruilen voor iets waarvan we niet weten wat het wordt.

Ans bij onze 'eigen' Dodge Journey


De Everglades zelf waren weer mooi als altijd. En we hadden er ook weer regen als altijd, hahaha. Dat krijg je als je in de regentijd gaat. Maar Florida neemt de ingang van de regentijd wel erg letterlijk, ze hadden van ons best nog een weekje mogen wachten ;)
En gelukkig hadden we de poncho's gewoon in het hotel gelaten, want die zouden we vast niet nodig hebben. Inderdaad lekker handig, maar we zijn niet van suiker en gelukkig regent het nooit erg lang.
We hebben gelukkig ook weer een paar alligators 'gescoord', want een Florida vakantie is voor ons niet compleet zonder een wilde alligator te hebben gezien.
En we hadden ineens een paar grote kraaien als vriendjes, die luidkeels lieten horen dat ze best wel iets te eten van ons wilden hebben. Toen wij aan hun smeekbede toegaven werden ze helemaal overstuur en vlogen ze het liefst in onze auto, dus de ramen deden we maar weer dicht, want we hoefden niet een kraai mee terug naar Miami. Dat geeft zovel rommel en veren in de Dodge, hahaha.

tot zover vandaag...

Dag 4 vervolg: we zijn in Miami..

Ondertussen zijn we al weer veilig aangekomen in Miami.
De vlucht was op zich weinig spannend, alleen voor vertrek kwam er van de piloot een mededeling dat er een vreemde computerstoring was, en dat ze het probeerden op te lossen langs de taxibaan. Als dat niet lukte zouden we weer terug moeten.
Ondertussen werd er een dringend verzoek gedaan om alle mobiele telefoons uit te schakelen. Iets wat altijd moet als je gaat vliegen maar waar ik eerlijk gezegd weinig waarde aan hechtte.
Maar warempel, iemand had z'n Blackberry nog aanstaan in de rugtas, en nog geen 5 seconden nadat de Blackberry uit was kwam er vanuit de cockpit het signaal dat het probleem plotseling verdwenen was en we gelukkig door konden. Zou het dan toch??
Het zal wel te maken hebben dat we dit keer op rij 13 zaten, hahaha.

Take off van JFK


En dan het grote Dollar Express avontuur. Nou, dat was eigenlijk niet echt een avontuur. We waren zo aan de beurt, nog voor we het bordje Express hadden gevonden.
De aardige mevrouw die ons hielp zag gelijk dat ze met professionele Deekers te maken had, en er werden dus geen 'aanbiedingen' of upgrade pogingen gewaagd.
We kregen een keurige nieuwe goudkleurige Dodge Journey mee. Voor ons MEER dan groot genoeg.
ps. voor de genen die niet weten wat een Deeker is, dat is iemand die zich niets laat aansmeren, en dus niet met zich laat sollen. Iets wat met autoverhuur erg veel schijnt te gebeuren in de VS.

Voorbeeld van onze SUV


Op weg naar het hotel nog een klein probleempje met de navigatie op mijn Iphone. Om één of andere rare reden wilde ie eerst geen GPS verbinding maken, terwijl het in New York probleemloos werkte, ondanks de hoge gebouwen. Dan het eerste stukje maar even op het menselijke kompas, en prompt reden we de verkeerde kant op, maar na een paar minuten kwam onze leeuwarder TomTom ineens weer tot leven en werd de koers snel bijgesteld. Op naar het Hilton Downtown Miami.

Eenmaal bij het hotel aangekomen vroeg ik de receptionist om een hoog gelegen kamer, zodat we langzaam kunnen wennen van onze kamer in New York. Nou dat is gelukt hoor, we zitten nu op level 19 met uitzicht over Miami. Met ramen van de grond af totaan het plafond. Een supermooi gezicht.

Ans showt ons uitzicht.

Tot slot nog iets ERG raars. Nadat we zonet iets hadden gegeten in de bistro kwamen we weer terug op onze kamer. Zoals vaak deden we de TV aan, en toen hadden we beiden zoiets van: hé, die man lijkt wel op Benny Neyman maar dat kan natuurlijk niet. Dus mooi wel. Hij was samen met André Rieu te zien met oude opnamen (uiteraard, want Benny is al weer een tijdje niet mer onder ons). En André praatte gewoon Limburgs, met engelse ondertitels. Nogmaals, een raar idee als je aan de andere kant van de wereld zit.

Nou mensen, tot later en bedankt voor de vele leuke reacties. Het motiveert om door te gaan met het blog.

Dag 4: we gaan naar MIAMI...

Ons vliegtuig naar MIami is er al.

Vanmorgen een heerlijk ontbijtje op bed gehad en ons in alle rust klaar gemaakt voor een drie uur durend vluchtje naar Miami.
Daar gaan we verder met ons avontuur. En het wordt nu spannend, zal onze Dollar Express Card enig effect hebben, hahaha. Maar met ons geluk deze vakantie moet het geen probleem worden.
Ondertussen zitten we na weer een prachtige taxirit op JFK te wachten tot we aan boord mogen van ons vliegtuig en besloten maar even gebruik te maken van alle moderne communicatiemiddelen. Vandaar dit tussenverslagje.
Tot later...

Dag 3: Statue of Liberty & Elis Island

Na een nogal kort nachtje was ik behoorlijk brak vanmorgen, maar we moeten door, hahaha.
Nou ja, in ons geval hadden we al ruim van tevoren tickets voor het vrijheidsbeeld besteld, en ik heb me er enorm op verheugd, dus hup, uit bed en we gaan.
Omdat we gisteren het verkeer in Manhattan hebben ervaren als nogal druk en onvoorspelbaar, zijn we niet met de hop-on hop-off bus naar Battery Park gegaan, maar met de subway.
Het was onze eerste keer onder de New Yorkse grond maar what the heck, we gaan het gewoon doen.
Man man man, wat is het warm onder de grond. we smolten bijna weg. maar eenmaal in de goede subway waren we zo bij onze stop, Bowling Green. Dus ons idee werkte prima. We waren prima op tijd voor onze ontmoeting met Lady Liberty.
Eenmaal in de rij voor de ferry naar Liberty Island hadden we het geluk dat een aantal marine schepen net terug kwamen van dient in de golf. Ze komen in New York Memorialday vieren, aankomend weekend.
Op het eiland moesten we voor een tweede controle, en deze was nog strenger dan op JFK airport. Echt ongelovelijk streng. Je mag helemaal NIETS meenemen naar de kroon van het vrijheidsbeeld. Alleen jezelf en een camera. Zelfs je paspoort, portemonnee & telefoon moeten in een kluisje. Wel een eng idee, eigenlijk. En natuurlijk paste mijn nieuwe rugzal pas na enig aandringen in de toch wel krappe kluisjes. Hij zal er maar niet inpassen, dan kun je wel weer terug.
Vervolgens kwamen we in een explosieven-snuif machine, of zo iets. Je staat in een soort douche, maar in plaats van water krijg je uit allerlei gaten lucht over je heen geblazen. En vervolgens sta je een minstens een minuut te wachten op een groen licht en het all clear signaal.
En ook weer typisch, Angelique mocht natuurlijk weer zo door lopen. Geen luchtpufjes, scanners of fouilleren, helemaal niets. Ze geloofden haar op haar blauwe ogen. Maar ach, het blijft amerika he.
Vervolgens wordt je bang gemaakt dat het toch wel een hele klim is, en je jezelf niet hoeft te schamen dat je het niet haalt.
Maar daar hebben we niks mee te maken. We gaan ervoor, brak of niet. Eenmaal in het beeld wordt het steeds smaller, laag en nogal behoorlijk donker, dus mijn halve oog heeft het weer even best voor de kiezen gehad. En warempel, elke 5 treden die je opgaat wordt het 5 graden warmer. Althans zo voelt het. In de top was het zeker 40 tot 45 graden. En het is er in Juli & Augustus nog warmer werd ons verteld. Op de diverse uitrust platforms zie je iedereen hijgen en puffen. Dit kan nooit héél gezond zijn voor je. Vooral met ons weer van vandaag, want het is echt BLOEDHEET in New York.
Maar na het zuur komt het zoet, want na 356 treden ben je eindelijk boven en krijg je toch een beetje een gevoel van voldoening. A dream come true. wat een apart gevoel. We staan in de kroon van het vrijheidsbeeld!!!
Maar what goes up, must come down, dus ook weer 356 treden terug en dat voelen de kuiten nog meer dan de heenweg.
Al met al denk ik dat we vandaag zeker 1000 treden hebben gelopen, en het voelt als 10.000 dus vanavond doen we het rustig aan, en maken we ons klaar voor de tweede fase van onze vankantie. FLORIDA

Dag 2: Een dag met prachtige view van the Big Apple

Na een kort nachtje zijn we er weer klaar voor, al doen de voeten ondertussen wel behoorlijk zeer.
Maar ja, dat heb je al je alles in een paar dagen wilt doen, hahaha.
Gisteren hebben we een groot gedeelte van manhatan gezien door gebruik te maken van de Hop-on Hop-off bus. En ik moet zeggen dat het een super leuke manier is om de stad te zien. De gids maakt het helemaal af, je ziet en hoort dingen die je anders echt NOOIT zouden zijn opgevallen.
En ons To-Do lijstje hebben we ook mooi 'op schema'. Zo hebben we in het prachtige Central Park gewandeld. Echt heerlijk ontspannen, zo tussen het behoorlijk hectische leven op de straten van New York.
Tevens hebben we the Empire State Building 'gedaan', en wel de 102nd floor. Kost wat, maar zowel qua drukte en uitzicht vonden wij het echt de moeite waard t.o.v. de standaard 86nd floor. Het is bijna onwerkelijk als je boven in die toren staat. Wat een uitzicht, in één woord SUPER.
En om het zelfde gevoel 'by night' te hebben, zijn we ook nog maar even on top of'the Rock' geweest.
New York by night is the BEST. jJe wilt helemaal niet meer naar beneden. We're on top of the world, hahaha.
Om er te komen was trouwens nog wel een hele opgave, eerst met de trap naar beneden om kaartjes te halen. Dan weer met de lift terug nar 1st floor om weer met de trap naar de 2nd floor te lopen.
Dan ga je met de lift naar 67nd floor, met de roltrap naar de 69nd, en (eindelijk) tot slot met de trap naar 'the TOP'. Maar eenmaal daar is het echt wel de moeite waard. Veel rustiger en ontspannener dan the Empire State Building.
Oh ja, bijna vergeten. Ook nog de Manhatan tour by Night gedaan. Je zult vast wel begrijpen dat we heerlijk geslapen hebben.
En nu ga ik me klaarmaken voor de subway, om naar Battery Park te gaan.
Groetjes en allemaal bedankt voor de leuke reacties..

Het is ondertussen nogal laat (1:15 uur) dus eerst alleen een paar foto's.
Morgen weer vroeg op, want we mogen naar de Statue of Liberty.

Wat een stad...

Het is hier nu 8 uur en ik ben al lang weer wakker, dus stoei maar weer even met de foto's die we gisteren gemaakt hebben.
Omdat het nog vroeg was hier, hebben we gisteravond nog maar even een 'stukje' gewandeld. En man, wat een stad. één bonk energie. Alles en iedereen gaat hier snel om je heen, en je komt letterlijk ogen te kort. (in mijn geval niet zo heel erg moeilijk , hahaha)
Maar alles is hier inderdaad erg gemakkelijk te vinden, en we hebben dan gisteren ook nog heel wat gezien.
Al staat alles hier zo opeen gepakt dat we zomaar voorbij the Crhysler Building zijn gelopen, zonder dat het gebouw opviel ;) en Grand Central viel ons pas op toen Angelique zowat tegen het bord aanliep. Pas als je naar de overkant van de straat loopt komt het gebouw beter tot z'n recht.
En toch gelijk maar kaartjes gehaald voor de Hop-on Hop-off tour gehaald, zodat we straks gelijk de bus in kunnen.
En na een lange 24 uur wakker, hebben we heerlijk geslapen.


Trouwens, als je op de slideshow drukt, kom je in ons fotoalbum.

NEW YORK

Ons eerste bericht vanuit de VS.
Alles liep op rolletjes. Zowel het in-checken, de controles op schiphol als de vlucht liep zoals je het altijd zou willen.
Alleen kom je dan bij de US Customs op JFK. Wat een ongelofelijk trage bedoening daar zeg. Geen schot in te krijgen. Al met al hebben we bijna 2,5 uur gestaan in een héél lange rij om het land in te mogen.
En tot overmaat van ramp kreeg ik ook nog eens woorden met één van de beambten.
Die aardige mevrouw stuurde ons weer naar achteren in de rij, nadat we notabene door haar collega naar die locatie zijn gewezen. En dan denk je er als echte hollander toch wat van te moeten zeggen.
De conclusie is: NIET DOEN. Ze blaffen je af en je trekt toch aan het korte eind.
Maar wat het goed maakte was onze shuttle chauffeur die ons naar het hotel bracht. Wat een belevenis.
Hup naar links, en voordat je weet wat er gebeurt rijdt je al weer op de rechter baan. Een echte attractie was het. En hij bracht ons ook nog rechtstreeks naar het hotel. En dat is toch wel de moeite waard zeg. Wat een uitzicht.
We zitten op de 32ste verdieping en kijken zo over manhatan uit, met het Empire State Building en Chrysler Building als decor.
Wij gaan ons hier vermaken hoor.
Zo, en nu op jacht naar iets eetbaars.
Tot later.....

Eindelijk mogen we weg

Het uur U is dan toch eindelijk gearriveerd. Na vele maanden voorpret en planning is het dan zo ver. Morgen om 10:25 uur zitten wij in de Delta DL81 naar New York.
Geen vliegtuigcrash of olievlek kan onze gemoedsrust bederven, en het lijkt er op dat de beruchte aswolken zich ook rustig houden (keep your fingers crossed)
We zijn nu met de laatste inpak-acties bezig. En zelfs het online inchecken heeft ons dit keer twee boarding passen opgeleverd. Iets dat ons in het verleden nog niet is gelukt. Dus de voortekenen zijn gunstig.
En nu maar hopen dat we beter weer hebben dan vorig jaar, al heeft niemand dat in de hand natuurlijk. Maar ook deze eerste berichten lijken ons gunstig gestemd.
We kunnen haast niet meer wachten om de eerste indrukken van New York op te mogen doen. En ondanks dat we vast wel te veel op de planning hebben staan, gaan we er vooral genieten. En zweten waarschijnlijk, want de eerste weerberichten voor woensdag zijn rond de 30 graden in New York, en laat dat nu net de dag zijn dat wij het vrijheidsbeeld op mogen!!
OK, wij gaan hier nog even door met pakken en het eerstvolgende bericht komt waarschijnlijk vanuit het UN Plaza Hotel. We keep you posted.

Nog even een klein overzichtje van de vluchtschema's voor het thuisfront:
24 Mei Amsterdam-JFK New York  DL81 van 10:25 tot 12:50
27 Mei JFK New York - Miami DL2579 van 12:30 tot 15:35
14 Juni Orlando - Atlanta DL2618 van 17:30 tot 19:12
14 Juni Atlanta - Amsterdam DL9375 (KL0622) van 21:35 tot 12:10